„Konserwacja obrazów o tematyce religijnej w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie”.

1. ŚW. FRANCISZEK, kopia obrazu Lodovico Carracci (1555-1619), XVIII/XIX w., olej na płótnie, Galeria Dąmbskich

Na całej powierzchni lica widoczne wyraźne, miejscowo odspojone od podłoża płóciennego spękania warstw zaprawy i farby.
Liczne przedarcia płótna w dolnej partii obrazu. Widoczne od strony lica zniekształcenie oryginalnego płótna od drewnianych krosien. Lico obrazu jest matowe, zabrudzone, pokryte ciemnym werniksem damarowym. Stwierdzono wcześniejsze interwencje konserwatorskie w postaci miejscowych retuszy olejnych.

Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy (narożniki), silne zabrudzenia reliefowej ornamentyki, spękania i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

2. ŚW. HELENA, Włochy, szkoła florencka, XVIII w.(?), olej na płótnie wraz z drewnianą ramą, Galeria Malarstwa Europejskiego

Płótno obrazu w stanie dużej degradacji, zachowało się w złym stanie technicznym, z widocznymi od strony lica pofalowaniami i deformacjami wpływającymi bezpośrednio na stan oryginalnej warstwy malarskiej. Zaprawa (cienka i krucha warstwa) i warstwa malarska bardzo słabo skonsolidowana z podobraziem, krusząca się. Na całej powierzchni lica widoczne bardzo drobne spękania (krakelury) warstw zaprawy i farby. Lico obrazu jest matowe, zabrudzone, widoczna wcześniejsza ingerencja renowatorska w postaci rozległych, nieestetycznych przemalowań na całej powierzchni malatury. Obraz wymaga natychmiastowej konserwacji technicznej.
Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy (narożniki), liczne ubytki drewna, , przetarcia, spękania i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

3. MELCHIZEDECH I ABRAHAM, kopia obrazu Petera Paula Rubensa (1577-1640), XIX w.(?), olej, Galeria Dąmbskich

Płótno obrazu cienkie i kruche, zachowało się w złym stanie technicznym, z widocznymi od strony lica pofalowaniami i deformacjami wpływającymi bezpośrednio na stan oryginalnej warstwy malarskiej. Na licu widoczne odkształcenia od drewnianych krosien. Zaprawa i warstwa malarska bardzo słabo skonsolidowana z podobraziem, łuszcząca się na całej powierzchni. Na powierzchni lica widoczne drobne spękania warstw zaprawy i farby. Lico obrazu jest matowe, zabrudzone, pokryte pociemniałym werniksem damarowym. Obraz wymaga natychmiastowej konserwacji.

Rama obrazowa o bogatej, rzeźbionej ornamentyce zachowała się w złym stanie technicznym (fragmenty pokryte zabezpieczającą bibułą). Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy, liczne ubytki drewna w partii ornamentów i listew oraz ubytki, i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

4. MATKA BOSKA Z JEZUSEM I JANEM CHRZCICIELEM, XVIII w., tempera na desce, Galeria Malarstwa Europejskiego

Drewniane podobrazie zachowało się w złym stanie technicznym; widoczne jest pękniecie deski wzdłuż słojów przebiegające przez środek obrazu, deformacje związane z wypaczeniem desek (podobrazie składa się z dwóch klejonych stykowo). Duży stopień degradacji gruntów i warstwy malarskiej. Na licu widoczne są liczne ubytki zaprawy i warstwy malarskiej, zachowane grunty kredowe spękane i odspojone od podłoża . Powierzchnia obrazu jest silnie zabrudzona, pokryta grubą warstwą pociemniałego werniksu żywicznego. Stwierdzono wcześniejsze interwencje konserwatorskie w postaci rozległych przemalowań olejnych.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja drewnianego podobrazia i odspojonych warstw zaprawy. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych.

5. PORTRET KS. JEANA-BAPTISTE MASSILLONA (1663-1742), nieokreślony malarz, XVIII/XIX w. (?), olej na płótnie, Galeria Dąmbskich

Płotno obrazu zachowało się w złym stanie technicznym, z widocznymi od strony lica pofalowaniami i deformacjami,
widoczne(w górnej partii obrazu) wzdłużne spękania płótna wraz z grunetm. Zaprawa i warstwa malarska miejscami
odspojona od powierzchni płótna, tworząca daszki. Na całej powierzchni lica widoczne spękania (krakelury) warstw zaprawy i farby. Lico obrazu jest ciemne przez zdegradowany werniks damarowy, matowe, zabrudzone. Obraz wymaga
natychmiastowej konserwacji technicznej.
Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy
(narożniki), liczne ubytki drewna w partii ornamentów i listew oraz ubytki, przetarcia, spękania i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i
gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym
zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

6. ŚW. MARIA MAGDALENA, autor nieznany, XVIII w., olej na płótnie, Galeria Malarstwa Europejskiego

Płótno obrazu pofalowane i zdeformowane na całej powierzchni, widoczne przedarcia płótna w górnej partii obrazu i wzdłuż pionowych krawędzi, odkształcenia płótna przez źle skonstruowane drewniane krosna. Na licuwidoczne są spękania warstw zaprawy i farby. Lico obrazu jest pokryte pociemniałym werniksem damarowym, matowe, zabrudzone, stwierdzono wcześniejsze interwencje konserwatorskie w postaci miejscowych retuszy olejnych.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

7. MADONA Z KRÓLIKIEM zw. LA ZINGARELLA, kopia obrazu Antonio Allegri da Corregio (1494-1534), XVIII w (?), olej na płótnie Galeria Dąmbskich

Płótno obrazu jest zdublowane na płócienne podłoże. Dublaż (klejowy), wykonany podczas wcześniejszej renowacji zachował się w złym stanie technicznym, z licznymi odspojeniami, pęcherzami, deformacjami wpływającymi bezpośrednio na stan oryginalnego płótna z warstwą malarską. Powierzchnia obrazu o dużym stopniu degradacji: widoczne rozległe ubytki oryginalnych zapraw i polichromii (scalonych w późniejszej renowacji), liczne spękania oraz fragmenty odspojonych warstw zaprawy i farby oraz pofalowania i deformacje płótna. Lico obrazu jest bardzo ciemne, pokryte pociemniałym werniksem damarowym, zabrudzone, stwierdzono wcześniejsze interwencje konserwatorskie w postaci rozległych retuszy olejnych.
Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy (narożniki), liczne ubytki drewna w partii ornamentów i listew oraz ubytki, przetarcia, spękania i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie odjęcie, stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

8. W ZADUSZKI, Wlastimil Hoffman (1881-1970), 1934 r., sygnowany p.g., olej na płótnie, Galeria Malarstwa Polskiego

Płótno obrazu bardzo cienkie i kruche, zachowało się w złym stanie technicznym, z widocznymi od strony lica pofalowaniami i deformacjami wpływającymi bezpośrednio na stan oryginalnej warstwy malarskiej. W górnej partii wzdłużne spękania strukturalne płótna i gruntów. Ubytki polichromii. Zaprawa (cienka i krucha warstwa) i warstwa malarska bardzo słabo skonsolidowana z podobraziem. Na całej powierzchni lica widoczne bardzo drobne spękania (krakelury) warstw zaprawy i farby. Lico obrazu jest matowe, zabrudzone. Obraz wymaga natychmiastowej konserwacji technicznej.

Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy (narożniki), ubytki, i przetarcia zaprawy kredowo-klejowej wraz z warstwą polichromii (czarna), złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych.

Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.

9. WNĘTRZE KOSCIOŁA ŚW. AGNIESZKI W RZYMIE, Jan Klemens Minasowicz (1797-1854), przed 1841 r., sygnowany, olej na płótnie, Galeria Malarstwa Polskiego

Powierzchnia obrazu mocno zdeformowana (pofalowania i wybrzuszenia płótna), widoczne na licu spękania gruntów oraz warstwy malarskiej. Lico obrazu jest bardzo ciemne, pokryte pociemniałym werniksem damarowym (bardzo gruba warstwa), zabrudzone, stwierdzono wcześniejsze interwencje konserwatorskie w postaci rozległych retuszy olejnych.

Rama obrazowa zachowała się w złym stanie technicznym. Widoczne są znaczne pęknięcia elementów klejonych ramy (narożniki), liczne ubytki drewna w partii ornamentów i listew oraz ubytki, przetarcia, spękania i odspojenia zaprawy kredowo-klejowej na całej powierzchni ramy. Zachowane złocenia są mocno przybrudzone, miejscami przetarte do warstwy pulmentu i zaprawy.

PROGRAM PRAC KONSERWATORSKICH:
Nadrzędnym celem zabiegów technicznych będzie stabilizacja odspojonych warstw zaprawy oraz impregnacja płótna i gruntu. Po wykonaniu zabiegów technicznych przeprowadzona zostanie konserwacja estetyczna obiektu w niezbędnym zakresie (mając na uwadze muzealny charakter obiektu). Zabiegi estetyczne mają przywrócić pierwotny wygląd i polegać będą na scaleniu kolorystycznym ubytków malatury przy użyciu farb odwracalnych żywicznych (Maimeri Restauro) oraz werniksowaniu powierzchni odpowiednio dobranym werniksem na bazie żywic syntetycznych. Zakłada się przeprowadzenie pełnej konserwacji technicznej drewna ramy, polegającej na jego odczyszczeniu (od strony odwrocia), dezynfekcji, dezynsekcji i impregnacji wzmacniającej. Pęknięcia i rozluźnione miejsca łączeń wzmocnione zostaną klejem odwracalnym. Z powierzchni lica ramy usunięte zostaną wszystkie późniejsze nawarstwienia i uzupełnione ubytki
formy rzeźbiarskiej, zaprawy kredowej oraz pulmentów. Powierzchnia złocona zostanie odczyszczona i uzupełniona złotem proszkowym.