Zausznica kabłąkowa

Ostatnim zabytkiem, który chcemy zaprezentować z cmentarzyska w Boratynie, jest zausznica kabłąkowa.

Zabytki tego typu to ozdoby kobiece, które noszono przymocowane do opasek lub chust.

W jednym z grobów, przy czaszce kobiety, zmarłej w dojrzałym wieku, znaleziono parę miedzianych/brązowych zausznic. Wykonane zostały z drutu, miejscami dodatkowo oplecionego kolejnym, cienkim drucikiem. Na główną część drucianej ozdoby nanizano cylindryczne i owalne puste wewnątrz (cylindryczne) metalowe paciorki. Zdobione są one gęsto wypukłym ornamentem małych guzków, imitującym filigran. Tego typu paciorki nazywa się w archeologii malinowatymi.

Zausznice malinowate występują głównie na zachodnich rubieżach wczesnośredniowiecznej Rusi; kilka egzemplarzy pochodzi z terenów Polski południowo-wschodniej. Nasze egzemplarze powinniśmy umieszczać w ramach XI-XII w.