Węgierscy Huzarzy z Nyiregyhazy na ziemiach polskich podczas I Wojny Światowej (13 lipca – 17 sierpnia 2014)

Huzarzy to barwna kawaleria nierozłącznie związana z tradycją węgierską. Jej protoplastami byli racowie – lekka jazda najemna, do której werbowani byli Serbowie zamieszkujący teren Węgier. Oddziały te znane były również w innych krajach europejskich. Racowie służyli także w wojsku Rzeczypospolitej walcząc m.in. w zwycięskiej bitwie pod Orszą w 1514 r. (wojna z księstwem moskiewskim). Po latach w Polsce racowie przekształcili się w ciężką husarię.
 
Umundurowanie huzara składało się z elementów narodowego stroju węgierskiego – haftowanej (szamerowanej), obszytej barankiem kurtki (dolmana), haftowanych spodni oraz krótkiej, przewieszonej przez lewe ramię peleryny nazywanej mentykiem. Na głowie żołnierz nosił czako. Mundur ten przez ponad wiek się generalnie nie zmienił, jedynie- zachowując formę- zastąpiono dotychczasową kurtkę na bardziej uproszczoną atyllę.
 
Wystawa mówi o dziejach tej formacji kawaleryjskiej w czasie wielkiej wojny przez pryzmat huzarów z Nyíregyházy (partnerskie miasto Rzeszowa na Węgrzech): cesarsko-królewskiego 14 pułku i 5 pułku honvedu. Żołnierze tych jednostek walczyli pod Gorlicami, Limanową, w okolicach Sanoka oraz na Wołyniu.
 
Ekspozycja została wypożyczona z Jósa András Múzeum w Nyíregyháza w ramach obchodów setnej rocznicy wybuchu I wojny światowej. Czynna będzie do 17 sierpnia.