GRODZISKO DOLNE, stanowisko 22 – od łowców paleolitycznych do wczesnośredniowiecznych Słowian (wystawa archiwalna)

Badania archeologiczne prowadzone na terenie południowo-wschodniej Polski wskazują, że decyzje osadnicze naszych przodków warunkowane były przez różnorodne czynniki zmieniające się w poszczególnych okresach pradziejów. Są jednak obszary szczególnie preferowane, gdzie mamy do czynienia z niemal ciągłym osadnictwem na przestrzeni bardzo długich odcinków czasu. Takim miejscem jest m.in. kilkuhektarowy obszar na terenie wsi Grodzisko Dolne, pow. Leżajsk, określany przez archeologów jako stanowisko nr 22. Prowadzone tam badania wykopaliskowe potwierdziły wyjątkowy charakter tego miejsca.
Najstarsze ślady osadnictwa pochodzą z okresu paleolitu schyłkowego. Zasiedlenie tego obszaru ma miejsce również w mezolicie, neolicie oraz wczesnej epoce brązu. Swoiste apogeum osadnicze przypada na przełom epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, okres rzymski oraz początek wczesnego średniowiecza.
Wystawa prezentuje przede wszystkim różnorodne zabytki dokumentujące poszczególne fazy zasiedlenia stanowiska 22 w Grodzisku Dolnym, ale próbuje również odpowiedzieć na pytanie z czego wynika specyfika tego obszaru. Co zadecydowało, że w okresie od IX tys. p.n.e. do VII w. n.e. pojawiały się tutaj kolejne grupy osadników.