Galeria Rzemiosła Artystycznego

Na pierwszą część wystawy składają się zabytki /w większości z XIX w./ reprezentujące różne dziedziny rzemiosła artystycznego. Typowymi przykładami mebli  z 1. poł. XIX stulecia są m.in. biedermeierowskie krzesła i fotel z charakterystycznym „wachlarzowym” oparciem; ważnym elementem wystroju mieszczańskiego wnętrza był zegar w drewnianej obudowie w kształcie antycznego portyku. W serwantce, na kątówce, komodzie i stołach eksponowane są  wyroby ceramiczne, m. in. XIX w.  angielskie naczynia fajansowe oraz stołowa porcelana z 2. poł. XIX w. pochodząca z wiedeńskiej, niemieckiej i czeskiej wytwórni.
W specjalnej gablocie prezentowane jest zabytkowe szkło stołowe i pamiątkowe, wykonane zarówno z bezbarwnego szkła kryształowego, jak i barwione w masie, powlekane lub malowane emalią. /m. in. szklanice, pucharki, kieliszki, karafki, paterki/. W okresie biedermeieru (1815- 1848) bardzo popularne stało się tzw. czeskie szkło, które charakteryzowała wyrazista barwa i dekoracja wykonana przeźroczystymi kolorowymi farbami emaliowymi. Ciekawymi przykładami tej dziedziny rzemiosła artystycznego są rubinowa cukiernica z 1840 r. /rodzaj barwienia masy szklanej tlenkiem złota, miedzi/ oraz kabaret do przypraw z czerwonego szkła z typową dla kultury mieszczańskiej dekoracją /motyw czterolistnej koniczyny/ wykonaną białą emalią.
Ekspozycję uzupełniają obiekty z XVIII w., tj. lichtarze a także obrazy przedstawiające martwą naturę malowane techniką olejną na płótnie, desce i blasze miedzianej /malarstwo zachodnioeuropejskie/.

W drugiej sali wystawiono zespół szkła artystycznego, które przedstawia dość szeroki przegląd różnorodnych form szklarskich i technik stosowanych od XVIII w. do lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Obiekty eksponowane w czterech gablotach zostały podzielone ze względu na funkcję, jaką  niegdyś pełniły.  Najstarszym i jednocześnie najcenniejszym obiektem zarówno w szklanej kolekcji, jak i w zbiorach rzemiosła artystycznego jest kielich wiwatowy z nakrywą, datowany na ok. 1740 r. Naczynie ze szkła potasowego o formie barokowego kielicha zdobione jest reliefowym popiersiem Marii Józefy (tzw. pasta szklana). Zabytek reprezentuje wysoki poziom wykonania, którym szczyciły się huty nalibocko-urzeckie.
Niewielką część stanowią damskie ozdoby biżuteryjne i przybory toaletowe ze srebra, wśród których są ciekawe przykłady połączenia szkła z metalem /srebro, mosiądz, stal/; tj. szpile do kapeluszy, flakoniki na perfumy, kolczyki. Interesującym uzupełnieniem jest zbiór srebrnych torebek balowych z okresu od k. XIX stulecia do lat 20. XX w. z ośrodków w Wiedniu, Niemczech, Polsce i Rosji.
Wystawiono także zespół przedmiotów przeznaczonych do użytku domowego, głównie z XIX w., tj. szkło stołowe, przybory toaletowe /flakony na perfumy, etui, naczynia na kosmetyki, lusterka/, a także służące oświetlaniu pomieszczeń: srebrne lichtarze i świeczniki. Na szczególną uwagę zasługuje wiedeńska solniczka z ok. poł. XIX w.; przedmiot o wyszukanej formie, którą tworzy srebrny postument i dwie kielichowate miseczki z barwionego szkła dekorowanego szlifem i malaturą.

Eksponowane jest również szkło z pocz. XX w., m. in. flakony, wazony, patera, komplet do napojów, wyróżniające się zastosowaniem różnorodnych technik szklarskich oraz oryginalnym secesyjnym zdobnictwem. Z okresu międzywojnia pochodzą m. in. czeskie zestawy do likierów /karafki i kieliszki/ charakteryzujące się zgeometryzowaną, nowoczesną formą i niespotykanym kolorem / łososiowy i szmaragdowy/. Przykładem polskiej sztuki użytkowej utrzymanej w stylistyce Art Deco jest serwis do kompotu i ciasta /barwione szkło tzw. prasowane/ pochodzący z czołowej krajowej huty „Niemen”. Prezentowane szklane zabytki pochodzą z terenów Polski, Czech, Śląska, ale też Austro-Węgier, Rosji i Anglii.