Polska rzeźba fin de siècle’u (10 maja – 15 września 2013)

Pełna nastroju ekspozycja „Polska rzeźba fin de siècle’u” w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie prezentuje 20 modernistycznych dzieł największych artystów tej epoki: X. Dunikowskiego, W. Szymanowskiego, K. Laszczki i E. Wittiga.
 
Xawery Dunikowski był rzeźbiarzem, malarzem, który działał w Warszawie, Krakowie a następnie w Londynie i Paryżu. Z jego wczesnego okresu twórczości pochodzą wybitne rzeźbiarskie utwory, które mają metaforyczną wymowę i ukazują związki artysty ze sztuką Młodej Polski. Wystawione rzeźby Dunikowskiego mają syntetyczną formę.
 
Wacław Szymanowski był twórcą m.in. słynnej wielopostaciowej rzeźbiarskiej kompozycji historyczno – symbolicznej „Pochód na Wawel”, której okazałe fragmenty pokazuje ta ekspozycja. Wystawa prezentuje też jego autorstwa secesyjno – symboliczne projekty pomników Artura Grottgera i Juliusza Słowackiego.
 
Konstanty Laszczka należał do oryginalnych artystów, którego sztuka „fin de siècle’u” emanuje symbolizmem i impresjonizmem. Tenże twórca inspirował się również dziełami A. Rodina. Laszczka rzeźbił m.in. niezwykle piękne i subtelne popiersia (portrety).
 
Edward Wittig w kompozycji „Miłość” ukazuje swoją znajomość sztuki wielkiego Francuza Rodina i jawi się jako nowoczesny rzeźbiarz, który     w tym dziele prezentuje cechy „nowego klasycyzmu”.
 
Wystawa ta eksponuje też intrygujące, nasycone ekspresją dzieła innych artystów „końca wieku”, a według Pani dr Stefanii Krzysztofowicz – Kozakowskiej: „Wydaje się (…), że kilkanaście pierwszych lat XX stulecia było jednym z najlepszych i najważniejszych okresów w dziejach rzeźby na ziemiach polskich”.
 
Ekspozycja „Polska rzeźba fin de siècle’u” została przygotowana ze zbiorów: Muzeum Narodowego w Krakowie, Zamku Królewskiego na Wawelu – Państwowych Zbiorów Sztuki, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius, Muzeum Okręgowego w Tarnowie, Muzeum im. prof. Stanisława Fischera w Bochni i Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.

Maria Stopyra – kurator wystawy