Na początku było dobro. Rzeźba Pawła Chlebka w kontekście Galerii Malarstwa Europejskiego ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Rzeszowie (16 października 2012 – 2 stycznia 2013)
Wystawa miała na celu ukazanie różnorodnych typów i wątków ikonograficznych w ich pierwotnym i współczesnym kontekście. Pomostem łączącym dwa, zdawać by się mogło odległe światy sztuki barokowej i współczesnej jest ponadczasowa tematyka inspirowana pojęciem dobra, jednego z naczelnych pojęć etycznych, nierozerwalnie złączonego z ontologią. Taką właśnie poetykę posiadają rzeźby Pawła Chlebka, które można by określić wspólnym przymiotem, afirmacją dobra, piękna i miłości.
Wystawa miała na celu ukazanie różnorodnych typów i wątków ikonograficznych w ich pierwotnym i współczesnym kontekście. Pomostem łączącym dwa, zdawać by się mogło odległe światy sztuki barokowej i współczesnej jest ponadczasowa tematyka inspirowana pojęciem dobra, jednego z naczelnych pojęć etycznych, nierozerwalnie złączonego z ontologią. Taką właśnie poetykę posiadają rzeźby Pawła Chlebka, które można by określić wspólnym przymiotem, afirmacją dobra, piękna i miłości.
W kompozycjach Pawła Chlebka piękno zewnętrze jest uzewnętrznieniem piękna wewnętrznego, piękna wynikającego z dobra, piękna uszlachetnionego etyką. Rzeźby zakomponowane zostały na stałej ekspozycji, pośród barokowych dzieł. Scenerię rzeźb stanowiła nowa odsłona Galerii Malarstwa Europejskiego, która zerwała z przyjętym powszechnie w muzeach zwyczajem odrębnego eksponowania obrazów każdej ze szkół narodowych. Potwierdzając tezę płynności rozwoju artystycznego Europy nowożytnej, w której szkoły malarskie rozwijały się w dość ścisłym, wzajemnym kontakcie, chcieliśmy pokazać ewolucję tych zjawisk artystycznych. Jednocześnie dzięki odmienności tradycji i warunków rozwoju, na przykładzie wybranych dzieł sztuki, staraliśmy się znaleźć uniwersalną panoramę dawnego malarstwa europejskiego.
W ekspozycji wyodrębnione zostały poszczególne działy tematyczne. Otwierała je galeria pejzażu z licznymi odmianami: ze sztafażem, realistyczno-idealistycznym, wedutą i mariną. Następnie prezentowane były obrazy gabinetowe i salonowe o „niskich” tematach: martwe natury, przedstawienia zwierząt i sceny rodzajowe. Ostatni człon stanowiły dzieła ilustrujące najwyżej cenioną problematykę, wielkich i małych „historii”, czyli „wysokich” tematów biblijnych, mitologicznych, alegorycznych i literackich.
Dorota Rucka-Marmaj
Kurator wystawy
