Figura Serpentinata (2010)

„Figura serpentinata” to prezentacja trzech postaw artystycznych, twórców związanych ze środowiskiem krakowskim Grzegorza Bednarskiego, Rafała Pacześniaka i Grzegorza Wnęka. Dla wielu tytuł ekspozycji zdawać by się mógł dość przewrotny, bądź niezrozumiały lub nie mający wiele wspólnego ze sztuką współczesną. Pierwsze skojarzenia jakie przywodzi na myśl pojęcie figura serpentinata, łączą się bezpośrednio ze sztuką dawną, tkwiącą swymi korzeniami w antyku. Ten sposób ukazywania figury ludzkiej podejmowali artyści późnego gotyku, a pełnią blasku rozkwitł on w dziełach mistrzów baroku.
 
W przypadku tej wystawy mamy do czynienia, nie tyle z formalnym, co z pewnego rodzaju mentalnym znaczeniem terminu figura serpentinata, odnoszącego się do sfery spirytualnej człowieka współczesnego, świadomego swoich ograniczeń, obarczonego bagażem wiedzy i doświadczeń minionych stuleci a jednocześnie narażonego na symultaniczne odczuwanie tego wszystkiego co się dookoła niego dzieje. Z tej kompilacji rodzi się sztuka, przesiąknięta tradycją a jednocześnie wzbogacona pierwiastkiem współczesności.
 
Zaprezentowane na wystawie obrazy ukazują trzy spojrzenia na świat. Za punkt wyjścia swoich poszukiwań twórczych, artyści uznali przedstawienie człowieka, a przede wszystkim egzystencję ludzką. Nie stronią od podejmowania tematów trudnych, dotykających prawie każdej płaszczyzny życia. Źródłem inspiracji jest dla nich literatura, malarstwo dawne i natura. Motywy te wykorzystują, wprowadzając współczesny wątek, poruszające wydarzenia, które dotykają ich w sposób mniej lub bardziej bezpośredni. Inspiracji dostarczają im zaobserwowane kadry obejrzanych filmów, zapamiętane cytaty z przeczytanych książek. Malarstwo każdego z nich jest inne, wynika z innej sfery wrażliwości duszy ludzkiej. Monumentalne płótna Bednarskiego przesiąknięte są pierwiastkiem metafizycznym. Kompozycje Wnęka, odzwierciedlają wydawać by się mogło z pozoru, zwykłe sytuacje z jakimi mamy do czynienia każdego dnia. Obrazy Pacześniaka emanują erotyzmem, efemerycznym, pięknem skąpanego w zmysłowości kobiecego ciała. Uprawiają malarstwo tematyczne, wykorzystują szeroko pojętą narrację. Stosują odważne, rozbudowane kompozycje, kadry, zbliżenia. Posługują się wyrazistą formą i bogactwem zestawień kolorystycznych.
 
Ekspozycji towarzyszy katalog.
 
Dorota Rucka-Marmaj